Η εκδρομή… αλλιώς!Κυριακή πρωί, 12/6/11. Την ώρα που τα μέλη του SC συναντιόντουσαν στο Σείριο και αλλού, ένα άλλο μέλος, σε μια άκρη της Πελοποννήσου… ροχάλιζε ακόμα, ένεκα «τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια…» Είχε σχεδιάσει διαφορετική διαδρομή: Γέφυρα Ρίου, Ναύπακτος, Λιδωρίκι και συνάντηση-έκπληξη με το κυρίως Seatοκομβόϊ, λίγα χλμ. πριν τον τελικό προορισμό.
Κι επειδή η οργάνωση είναι μέσα στο DNA μου, φρόντισα:
Να μην έχω τηλέφωνο κανενός μέλους.
Να μην τσεκάρω τον καιρό.
Να βγω το προηγούμενο βράδυ και να γυρίσω στις 7 το πρωί… Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο… Νόμος του Murphy:
Ξύπνησα στις… 11. Ντύσιμο πανικού, καφές στο γόνατο, βενζινάδικο, (σιγά μην είχα βάλει βενζίνη από την προηγούμενη) και… απογείωση!
Αμ δε! Ούτε μέχρι το Ρίο δεν είχα φτάσει κι ανοίξανε οι ουρανοί… Και στη βροχή το Leon, με τα λάστιχα που φοράει, δε βοηθάει την κατάσταση. Το ανέβασμα στο Λιδωρίκι, οδηγικά (θα μπορούσε να) είναι εξαιρετικό, αλλά στίς καρέκλες προστίθεται και η ομίχλη, και τα (κουρασμένα) λαστιχάκια μου εξακολουθούν να μην έχουν καμία όρεξη να συμμετάσχουν στον ενθουσιασμό μου. Μη σκοτωθούμε κιόλας…

*Ωραία πράματα, αλλά στη βροχή, τα RE50A δεν…
Μετά από 2 ώρες και 150 χλμ ασταμάτητου καρεκλοπόδαρου, «στήνομαι» στη διασταύρωση όπου υπολόγιζα ότι θα σας συναντήσω. 1.30 ακριβώς.

* Περιμένοντας το Seatοκομβόϊ με τη φωτ. μηχανή στο χέρι…
…Φυσικά, το Seatοκομβόϊ είχε ήδη περάσει κι όση ώρα περίμενα στη βροχή, ξεκοκκάλιζε τις χοιρινές στην ταβέρνα του χωριού… Μετά από κανά μισάωρο, παραδέχομαι πως η ομάδα του SC ήταν πιο… γρήγορη από μένα (κι ας είχε κάνει και… pit-stop ενδιάμεσα), κατεβαίνω στον «Διάκο» και τους βρίσκω. Λίγο να φάμε, λίγο να γνωριστουμε, καταλήξαμε να βολτάρουμε στο (καταπληκτικό, ομολογουμένως) περιβάλλον του χωριού και να βγάζουμε φωτογραφίες:

*Στο Μουσείο του Αθ. Διάκου, για την καθιερωμένη ομαδική φωτό…

*Καφέ ή ποτάμι; Ποτάμι ή καφέ;

*Ποτάμι!

*Ομορφιές…

*Πραγματικά, σπουδαίο μέρος…
Ακολουθεί το χρονικό ενός προαναγγελθέντος… μπλονζόν:


*Ο περιώνυμος mod «εμβαθύνει» στις ομορφιές της φύσης... *Σαν τα κρύα τα νερά! (Πάει, το’χω σίγουρο το ban)

*Το ποτάμι, εκτός από βουτιές, ενδείκνυται και για μια ομαδική φωτό…

*Ομαδική φωτό βγάλαμε;…

*Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε… (και ολίγα μαύρα)
Ακολούθησε καφεδάκι, κουβέντα, και για τους τυχερούς, το καλύτερο: διανυκτέρευση. Εμένα η μαμά μου με άφηνε να μείνω, (στην πραγματικότητα, θα ΠΛΗΡΩΝΕ όσο όσο για να μείνω), αλλά εγώ δεν την αποχωρίζομαι ούτε για ένα βράδυ…
Στην επιστροφή, ήλιος!

*Η Γκιώνα
Ωραία ήτανε…
ΥΓ. Παρόλ’αυτά, ακόμα το βάπτισμα του Seatοκομβόϊ δεν το πήρα! Οπότε αναμένω νέα εκδρομο-αναγγελία λίαν συντόμως!