Μια φορα κι εναν καιρο, μου ελεγες να τους γραφω ολους στα τετοια μου και να κανω αυτο που θελω. Ετσι - μου ελεγες - οτι θα ζησω μια ζωη γεματη. Μια ζωη απο δικα ΜΟΥ πραγματα. Μια ζωη που θα ευχαριστιομουν. Μου ελεγες να μη σηκωνω μυγα στο σπαθι μου και να μην αφηνω τιποτα να πεφτει κατω. Το να αφηνω καποιον να νομιζει οτι εχει το πανω χερι, θα με τρωει περισσοτερο απο το να τα σπασω μαζι του. Να αψηφω - μου ελεγες - τους ανθρωπους εκεινους που θελουν να παιξουν με τη ζωη μου. Και τοσα αλλα πιο προσωπικα.
Και μου ελεγες, κοιτα. Στιβω την πετρα αμα μου τη βιδωσει. Ασχολιοσουν με τα παντα. Βοηθαγες γνωστους, εδινες συμβουλες σε αγνωστους. Μας μιλαγες για τη δουλεια, τις μοντιφες που εφτιαχνες, τα λουλουδια σου, τα φυτα σου. Τιποτα δε σε σταματουσε. Μας μπινελικωνες οταν χρειαζοταν, μας μιλαγες οταν επρεπε. Σκεφτοσουν τους ανθρωπους γυρω σου.
Εισαι για ολους μας ενας ανθρωπος απο τον οποιο θα θελαμε να εχουμε κατι απο το χαρακτηρα σου, εστω και αν δε σου το ειπαμε ποτε. Εστω και αν δεν το παραδεχτηκαμε μεσα μας. Ντομπρος, ξηγημενος, ΜΑΓΚΑΣ. Εισαι αυτος που μεχρι και τελευταια στιγμη που μας ειδες, μας μιλαγες για τη ζωη.
Με θυμηθηκες περυσι οταν ειχα τα προβληματα μου. Εψαξες, ρωτησες, ασχοληθηκες. Μου εκανες παρεα εστω και λιγη και μου εδινες θαρρος οτι περαστικα θα ειναι ολα. Μου εδωσες συμβουλες, με εβρισες για να τις ακουσω. Δεν θα το ξεχασω φιλε Κωστα.
Χωρις να με ξερεις παρα μονο μεσα απο αυτην εδω την κοινοτητα, δεν κοιμοσουν γιατι διαβαζες τι εχω και να μου βρεις λυση.
Εμενα γιατι δε με ακους γαμωτο? Τους υπολοιπους? Τωρα δεν θα τα εγραφα αυτα...Κουφιοκεφαλε παλιογερα...
Οχι μονο δε με ακους αλλα εισαι και υπερηφανος. Σου ειπα χτες στο τηλεφωνο οτι σημερα θα ερχομουν να σε δω. Κι εσυ τι εκανες?
Εφυγες...
Γιατι?
Εχω τοσα να γραψω, με πνιγουν τοσα που θελω να πω. Θυμαμαι τοσα που ειπαμε μαζι. Θυμαμαι τοσα που καναμε μαζι. Χρωστας μια βδομαδα σε camping με barbeque ρε παλιογερε, το ξεχασες? Μου το εχεις ταξει. Σου ταξα εκδρομη και σε πηγα ρε, εσυ γιατι εφυγες ετσι? Οταν θα σε πετυχω, βρες τρυπα να κρυφτεις.
Με εχεις νευριασει απιστευτα να το ξερεις...
Αλλα μεσα στα νευρα μου -δικη σου συμβουλη- βλεπω και κατι θετικο. Οτι πλεον δε θα μας πρηζεις οτι δεν κοιμασαι. Θα ξεκουραστεις ρε συ, θα δεις. Μπορει να μην ειναι αυτο ακριβως που σου λεγαμε αλλα τουλαχιστον κατι ειναι κι αυτο. Ε? Αυτο δε θα μου ελεγες τωρα γελωντας δυνατα αν εισουν μπροστα μου?
Ξεκουρασου λοιπον...
Αυτα που μου ερχονται να πω, δεν γραφονται. Αλλα τα ακους...
Γεια σου Κωστα... Βαλε ταξη εκει πανω τωρα...
