..........Τον Κώστα τον είχα γνωρίσει και συναντήσει κάποιες φορές σε εκδηλώσεις-καφέ του Club...παρόλα αυτά τον γνωρίζω περισσότερο μέσα από τα γραπτά του και πολύ λιγότερο από δια ζώσης συνομιλίες. Το ποιός και τί "είναι" το γνωρίζουμε οι περισσότεροι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσοτερο.
Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το τελευταίο διάστημα το ότι κοίταζε κατάματα και είχε "συμβιβαστει" με το πεπρωμένο όσο σκληρό και αν αυτό ήταν...Η φράση που χρησιμοποιησε τελευταία στην υπογραφή του "Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα" το επιβεβαιώνει..
Μου είχε κάνει επίσης εντύπωση η δήλωσή του μέσα από κάποιο ποστ του παλαιότερα, ότι "Εγώ ζώ μόνο για αυτό το παιδί" εννοώντας την κόρη του...Eίμαι σίγουρος ότι έστω και από μακρύα θα εξακολουθεί να "ζεί" για αυτό το παιδί...
Σαν γνήσιος Μανιάτης που ήταν θα τον ξεπροβοδίσω με το παρακάτω:
Πέτα, ψυχή μου, πέτα! τὴν γῆν ἀποχαιρέτα.
Μὴ τρέμῃς, μὴ σκιασθῇς, Σ' αἰώνιο σκοτάδι, σ' ἀνυπαρξίας ᾌδη δὲν θενὰ βυθισθῇς.
Οὔτε σὲ σφαῖρες ξένες, ἔρημες, νεκρωμένες, δὲν θενὰ πλανηθῇς.
Ψυχή μου, μὴ δειλιάζῃς. Σύ, ποὺ σὲ μιὰ στιγμὴ τὸ Σύμπαν ἀγκαλιάζεις
καὶ τολμηρὴ στὸ θεῖο βαθύνεις μεγαλεῖο, δὲν πλάσθηκες θνητή.
Ἄνοιξε τὸ φτερό σου, τ' ἄϋλο κι' ἀνυψώσου
ἐλεύθερη, γοργή, φαιδρή, σὰν ἥλιου ἀχτίδα, στὴν πρώτη σου πατρίδα, στὴ θεία σου πηγή.
Ἐκεῖ τὰ ὀνείρατά σου, ἐκεῖ τὰ ἰνδάλματά σου θὰ σὲ προϋπαντήσουν.
Θ' ἁπλώσουνε τὰ χέρια κι' ἀνάμεσ' ἀπ' τ' ἀστέρια θὰ σὲ καθοδηγήσουν.
Χαρούμενη ἀνυψώσου. Ἐκεῖ θὰ λάμψη ἐμπρός σου μ' ἀφάνταστη μαγεία,
ὅ,τι στὴ γῆ ποθοῦσες, κ' ἐμάντευες, ζητοῦσες μέσ' στὴ Δημιουργία.
Αριστομένης Προβελέγγιος, "Πέτα Ψυχή μου, πέτα" από την συλλογή <Εμπρός στο Άπειρο>.
Y.Γ. Θερμά συλληπητήρια στην Οικογένεια του.
