Συγνώμη αλλά προσωπικά δεν συμφωνώ Alex....όπως είπα και ποιο πάνω εδώ πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι και γυρνάμε και δεν το κάνει πλέον μόνο η NASA, αλλά και ιδιωτικές εταιρείες....Πες εκεί για παιδικές αρρώστιες και έχεις απολυθεί το επόμενο λεπτό 
....δεν χωράνε πλέον παιδικές αρρώστιες, ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και η ζημιά που μπορεί να γίνει σε εμπορικό επίπεδο είναι τεράστια.
Έτσι είναι, αλλά το κόστος σε τέτοια projects είναι ασύληπτο.
Το ξέρω πολύ καλά από τα στρατιωρικά όπου έχω εμπειρία 10ετιών.
Κάτι που "πρέπει" να δουλεύει 100%, έχει και 10 φορές μεγαλύτερο κόστος (ή και 100 και 1000).
Αλλά και εκεί υπάρχουν bugs, όπως και άλλα προβλήματα.
Πιο σπάνια, αλλά υπάρχουν.
Θα ξέρεις υποθέτω την υπόθεση με τα Boing 737 Max (και ενδεχομένως αυτή με τα τα 787)
Έπεσαν 3 αεροπλάνα για κάποια δυσλειτουργία του software σε σχέση με την ειδοποίηση προς τον πιλότο και την εκπαίδευση του.
(μιλάμε για θανάτους εκατοντάδων ανθρώπων, δεν μιλάμε για κάτι που απλά "κόλλησε" στην πρίζα)
Στα "απλά εμπορικά" αντικείμενα το κόστος είναι απαγορευτικό για αυτά που ζητάς,
ειδικά σε θέματα που δεν έχουν να κάνουν με την ασφάλεια των ανθρώπων.
Το "όλα τα test θα πρέπει να είχαν γίνει ήδη πριν την παραγωγή κάθε νέου μοντέλου"
είναι μια πολύυυυυ μεγάλη κουβέντα που δεν έχει τέλος.
Ποια είναι τα "όλα";
Πως μπορείς να κάνεις τεστ σε ένα software το οποίο παίρνει δεδομένα από διάφορα αισθητήρια,
κάνοντας προσομοίωση ΟΛΩΝ των αισθητηρίων για ΟΛΕΣ τις πιθανές τιμές που μπορεί να δώσουν,
καθώς και αυτές που είναι μη αναμενόμενες γιατί κάποιο εξάρτημα λειτουργεί "εκτός φακέλου",
ή εισάγει "παράσιτα" στις μετρήσεις κάποιων άλλων;
Στα στρατιωτικά πρέπει για κάθε μία πλακέτα ηλεκτρονικών να γίνει ανάλυση του
what if (ONE component will fail),
και σε κάθε περίπτωση το σύστημα να παραμένει ασφαλές.
Το what if TWO (or more components will fail) γίνεται μόνο στα πολύ κρίσιμα στοιχεία
αν και τις περισσότερες φορές δημιουργούνται συστήματα με περίπλοκες αλληλο-επιβεβαιώσεις,
έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί όσο γίνεται η περίπτωση λάθους.
Περιμένεις κάτι τέτοιο σε ένα εμπορικό προϊόν σε ένα θέμα που ΔΕΝ σχετίζεται με θέματα ασφαλείας;
Με τίποτα, γιατί εσύ ως καταναλωτής ζητάς ένα ΦΤΗΝΟ αυτοκίνητο, όχι μία Rolls Royce ή ένα ... διαστημόπλοιο!Το "χειρότερο" είδος προβλήματος σε τέτοιου είδους ηλεκτρομηχανικές κατασκευές με έλεγχο από υπολογιστές,
είναι αυτό το οποίο ένα περιφερειακό εξάρτημα δεν τα παίζει τελείως αλλά συμπεριφέρεται "περίεργα".
Δηλαδή δίνει κάποιες προβλεπόμενες τιμές οι οποίες όμως δεν είναι οι πραγματικές.
Οπότε το software δεν μπορεί να "καταλάβει" ότι το εξάρτημα χάλασε.
Και μπορεί αυτός ο συνδυασμός "λανθασμένης" τιμής σε σχέση με τις υπόλοιπες σε συνδυασμό με την χρονική στιγμή που συμβαίνει,
να μπλοκάρει το πρόγραμμα το οποίο δεν έχει πρόβλεψη για κάτι τέτοιο.
Και όσον αφορά το ίδιο το software, τα προβλήματα προκύπτουν κυρίως από θέματα συνδυασμών διαφόρων παραμέτρων,
ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με real time εφαρμογές όπως αυτές των αυτοκινήτων.
Κάποιοι θεωρούν πόσο όσο προχωράει η τεχνολογία και οι αυτοματισμοί, θα έπρεπε να βελτιώνεται η ποιότητα.
Ισχύει, αλλά υπάρχουν διαφορετικές "ποιότητες", όπως τις εννοεί ο καταναλωτής.
Η μία (για την οποία ισχύει) είναι η λειτουργία ενός αντικειμένου όταν δεν έχει βλάβη.
Εκεί έχουμε θαύματα, ένα σημερινό αυτοκίνητο συμπεριφέρεται απείρως καλύτερα από ένα παλαιότερο.
Και φυσικά προσφέρει πολύ περισσότερες ανέσεις και ευκολίες.
Η 2η είναι η αντοχή στον χρόνο.
Εκεί η ποιότητα έχει ΠΕΣΕΙ, διότι ο καταναλωτής δεν προτίθεται να κρατήσει τόσο χρόνο το προϊόν, όσο παλαιότερα.
Και αυτό διότι η ίδια η εξέλιξη της τεχνολογίας κάνει το νέο προϊόν πολύ πιο ελκυστικό και πιο φτηνό.
Άρα είναι και πιο επιθυμητό και πιο προσιτό στην αγορά.
Η 3η είναι η ποιότητα λειτουργίας.
Δηλαδή το κατά πόσο γίνοντια σωστά ΟΛΑ όσα δηλώνει ο κατασκευαστής ότι κάνει το προϊόν.
Και εδώ έχει ανέβει η ποιότητα, αλλά σε κάποια προϊόντα έχει ανέβει τρομακτικά ο αριθμός των "ενεργειών" που κάνει.
Οπότε οι πιθανότητες να γίνει λάθος με κάποιο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ καταστάσεων αυξάνουν.
Πχ άλλο να στίβεις το τιμόνι με μια "απλή" κρεμαγιέρα χωρίς καμία υποβοήθηση,
και άλλο με σένσορες θέσης, ροπής των χεριών του χειριστή, μοτέρ υποβοήθησης, ABS, ESP κλπ.
Η 4η (και πιο δύσκολη στην κατανόηση) είναι η επαναληψιμότητα της κατασκευής.
Σχεδίασες ένα προϊόν και είναι φοβερό.
Πρέπει να έχεις προβλέψει και να φτιάχνεται εύκολα και τα εξαρτήματα να έχουν μια καλή επαναληψιμότητα,
δηλαδή να είναι ίδια μεταξύ τους χωρίς παρεκλίσεις.
Αλλά στην κάθε κατασκευή υπάρχουν ανοχές.
Και αυτές οι ανοχές περιπλέκουν πολύ την σχεδίαση, γιατί αν τις μειώσεις αυξάνεις το κόστος του εξαρτήματος,
αν τις "δεχτείς" περιπλέκουν την σχεδίαση για την αντιμετώπιση τους.
Και καπάκι σε αυτά μπαίνουν τα "λάθη" στην παραγωγή των εξαρτημάτων,
ειδικά αυτά που δεν είναι δυνατόν να ανιχνευτούν (ή είναι εξαιρετικά κοστοβόρο να γίνει).
Σε αυτό το τελευταίο γίνεται το "έλα να δεις".
Γιατί ένα σημερινό αυτοκίνητο έχει απείρως περισσότερα εξαρτήματα απ' ότι στο παρελθόν.
Τα οποία με την παγκοσμιοποίηση φτιάχνονται σε όλα τα μέρη του κόσμου,
οπότε το "πήρα Γερμανικό, Ιταλικό κλπ αυτοκίνητο" ακούγεται ως ανέκδοτο.
Πήρες αυτοκίνητο ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ της Χ εταιρείας, όπου ένα τεράστιο πλήθος εξαρτημάτων ΔΕΝ έχουν σχεδιαστεί από αυτήν!ΥΓ 1
Θεωρητικώς η Volvo, η Merc κλπ θα έχουν λιγότερα προβλήματα,
γιατί πουλάνε ακριβότερα αυτοκίνητα, άρα μπορούν να ρίξουν πιο πολύ χρήμα στους ελέγχους και την σχεδίαση.
Και φυσικά η Rolls Royce ακόμα λιγότερα.
ΥΓ 2
Θα έχεις μάθει για την δημιουργία της Stelantis, δηλαδή την ένωση της FIAT με την Peugeot (και όλες τις άλλες που ελέγχουν αυτές οι δύο).
Η οποία φυσικά έγινε για να υπάρχουν κοινές αναπτύξεις και ελαχιστοποίηση του κόστους.
Όπως και για την συμφωνία VW Ford για συνανάπτυξη και συνεργασία στα "σασί" των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Ο λόγος είναι ΕΝΑΣ, η ελαχιστοποίηση του κόστους.
Όπου αυτή η προσπάθεια επεκτείνεται ΠΑΝΤΟΥ.
Ακόμα και στους ελέγχους ...
